Cukrzyca znacznie upośledza zdolność organizmu do panowania nad przebiegiem tkankowych procesów odnowy. Wszystkie rany, a zwłaszcza owrzodzenia podudzi, częste u cukrzyków są niezwykle oporne w leczeniu ponieważ:

ciała odpornościowe, biorące czynny udział w procesach gojenia są szczególnie wrażliwe na niedobór insuliny.

u cukrzyków występuje wyraźne osłabienie fibroblastów (komórek produkujących kolagen) – w takim przypadku ziarninowanie trwa o wiele dłużej i znacznie częściej dochodzi do przerostów tkanki blizny (bliznowce)

mikrokrążenie krwi, które umożliwiają prawidłowe dotlenienie gojącego się miejsc, jest u cukrzyków mocno upośledzone (uszkodzenia naczyń włosowatych)

Wszystkie cechy aloesu wspomniane wcześniej są stworzone by takim problemom przeciwdziałać.

Badania dowiodły że nie ma żadnego sensu w próbach wyizolowania jakichkolwiek czynników gojących aloesu, że bezpośrednie użycie miąższu w jego naturalnej postaci zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie przynosi najlepsze rezultaty.

Wyniki badań dowiodły że miejscowe jak i doustne przyjmowanie aloesu może wspomóc proces gojenia ran przez wpływ na fazy gojenia takie jak: zapalenie, fibroplazję (rozrost włóknistej tkanki łącznej), syntezę i dojrzewanie kolagenu oraz kurczenie si,e średnicy rany.

Wykazano również że aloes ma działanie hipoglikemiczne, czyli obniżające poziom cukru we krwi.

Skóra zraniona, sparzona czy też uszkodzona w inny sposób i poddawana długotrwałemu działaniu środków farmakologicznych, traci swoja naturalną barierę odpornościową, która na co dzień utrzymuje skórę w stanie zdrowia. Cechy aloesu sprawiają że działa on wspomagająco, uzupełniając bądź wzmacniając te cechy, które skóra utraciła w wyniku naruszenia równowagi biologicznej. Aloes bardzo wyraźnie zwiększa sprawność immunologiczna skóry w procesie gojenia.